روایت شده چون پیامبر گرامی اسلام به جنگ بنی المصطلق تشریف می بردند در نزدیکی وادی و دره نا همواری فرود آمدند،چون آخر شب شد فرشته وحی الهی نازل شد و به حضور آن حضرت عرضه داشت که طایفه ای از کافران و متمرّدین جنّ در این وادی کمین کرده اند ، می خواهند به اصحاب شما حمله کنند وضرری برسانند.حضرت رسول(ص) امیرالمونین را طلبید و فرمود: به سوی کمین گاه جنیّان که از دشمنان خدا هستند برو و با قدرتی که خداوند به تو عطا کرده و با استفاده از اسماء الهی که خداوند تو را به ان آگاه گردانیده ،شرّ آنها را از لشگر اسلام برطرف ساز .

سپس صد نفر از صحابه را که صاحب شمشیر بودند با آن حضرت همراه ساخته و فرمود:با علی باشید و آنچه دستور داد اطاعت کنید ،امیرالمومنین آن سرباز فداکار، متوجه آن وادی شد،چون نزدیک کمین گاه رسید به اصحاب خود فرمود : در کنار وادی توقف کنید تا شما را دستور ندادم حرکت ننمایید اما خود آن بزرگوار از شرّ دشمنان به خدا پناه برده و بهترین اسماء الهی را یاد کرده و به سمت دشمن حرکت کرد و به اصحاب اشاره کرد به سوی من حرکت کنید.

چون نزدیک دره رسیدند فرمودند:همین جا توقف کنید دیگر جلو نیایید لکن خود حضرت وارد آن وادی خوفناک گردید،اصحاب دیدند باد تندی وزید،نزدیک بود که همه همراهان بر روی زمین بیافتند و از ترس شروع کردن به لرزیدن،حضرت در وسط دره با صدای بلند فریاد میزد:منم علی ابن ابی طالب وصی رسول رب العالمین و پسر عمّ ایشان،اگر می خواهید و توان دارید در مقابل من بایستید و از برابر من فرار نکنید.در همین حال صورت هایی پیدا میشد مانند زنگیان که شعله های آتش در دست داشتند و تمام وادی و اطراف آنرا فرا گرفته بودند لکن حضرت تلاوت قرآن می نمود و شمشیر خود را به جانب راست و چپ حرکت می داد و پیش می رفت، وقتی که به نزدیک آنها میرسید ، مانند دود سیا میشدند و بالا می رفتند ونابود میشدند.سپس حضرت "الله اکبر" گویان وادی را ترک کرده نردیک همراهان ایستاد وقتی که دود ها و آتش ها بر طرف شد صحابه عرض کردند:یا علی چه دیدی ما نزدیک بود از ترس هلاک شویم؟